Çocuk İstismarı: Büyüyen Yaramız

Merhaba Sayın Okuyucular

Neşeli bir giriş yapamadım, değil mi? Böyle bir yazıya neşeli giriş yakışmazdı. 

Bugün sizinle derin bir yaradan bahsetmek istiyorum bu tür konulara karşı çok hassasım. Bugün dikkatimi çeken bir olayla karşılaştım. Çocuklarımızı ne kadar tembih etmek zorundayız değil mi? Sürekli olarak onlara 'kızım bir adam sana buraya gidelim derse ne demen gerekir?' bunu sürekli kız çocuklarımıza aşılamak zorunda kaldık, büyüyünce bu kız çocuklarına bu aşılamayı bu baskıyı nasıl açıklayacağız, onların psikolojisinde nasıl yer edinecek, hayatlarını nasıl etkileyecek?  

Ve en çok hangi soruyu soruyorum biliyor musunuz? Şimdiki 4 5 6.. yaşındaki kız çocuklarımız büyüdüğü zaman aşık olmaya korkacak mı, evlenebilecek mi? Acaba bir erkeğe güvenebilecekler mi? Çocuklar babalarına dahi yaklaşamıyorlar! Bunun bütün sorumlusu kim,  vebalini kim ödeyecek? Kusura bakmayın ama bu duruma susan herkes! Çocuk susar, sen susma!

"Gece uyurken gecelik giymeyi değil, pantolon giymeyi tercih ettim. Çünkü babam daha zor açar diye düşündüm. "

Ay içim gitti diyerek okumaktan kaçtığınız olaylar her bir yerde her dakika yaşanıyor, sizin ay kalp dayanmaz dediğiniz olaylara anneler babalar katlanmaya çalışıyor. 

Irmak? 

Leyla? 

Eylül? 

Pelda? 

Yalova, Çınarcık Eylül? 

Gizem? 

Arda?

Burada durumun ne kadar acınası olduğunu anlatmak için ölüm şekillerini de yazarım ama benim duygularım buna el vermiyor. Kesici aletlerle bırakılan izler, aç bırakılan çocuklar. 

Buna sadece kız çocuklarını eklemiyorum. Pekii ya erkek çocuklar?

Ne olacak bu haller, bu cinayetler, bu istismarlar!

Caydırıcı cezalar istiyorum. Çocuklar adına caydırıcı cezalar istiyorum. Hadi! Kadın açık giyindi, kadın kısa giyindi, kadın çığlık atmadı, kadın bana baktı, kadın şort giydi. Pekii ya çocuklar ne yaptı? Oyuncaklarıyla oynadı, bisiklet sürdü, canı çok şeker istedi, canı çikolata istedi size masumca duygular ile yaklaşan küçük bebeklere bunu nasıl yapabildiniz? 

Küçük yaşta istismara uğrayan kız yada erkek farketmez çocuk, çocuktur. İstismara uğrayan çocukların büyüdüğü zaman yaşayacağı travmaların, gördüğü kabusların sebebi sizsiniz, susan herkes.

Çocuk ya, çocuk. Küçücük bedeni ile var olan, güldürmek için şaklabanlık yaptığımız o çocuklar. O çocuklar ölüyorlar! İntikam uğruna, sefil hayatlarınızın hıncı uğruna. 

Benim ip atladığım o aynı iple, o çocuklar kedilerini asmak istiyorlardı. Çocukluğunu bir kenara bırakmış, o masum oyuncaklarını bir kenarda bırakıp hayata devam etmeye çalışan 8 9 yaşındaki çocuklar. Benim kanayan yaralarım. 

ÇOCUKLARIN SESİ OLMALISINIZ!

DUYMAMAZLIKTAN, GÖRMEMEZLİKTEN GELMEYİN! 

BİR ÇOCUĞUN ÇIKARAMADIĞI SES OLMALIYIZ!